Trudne chwile - jak je przetrwać? Zimowanie. Kiedy wszystko idzie nie tak
Na wszystko jest pora i czas. Czy wierzysz w przeznaczenie?
Zimowanie - co to jest?
Są takie książki, do których trzeba dojrzeć. Albo takie, które trafiają do nas w odpowiednim momencie naszego życia. Czytasz i wiesz, że to idealnie pasuje do tego, co przechodzisz, co czujesz, o czym myślisz. Interpretujesz kolejne wersy, totalnie z Tobą rezonują i przepadasz. Wszystko jest po coś. I wierzę w to, że dzieje się w odpowiedniej chwili, że właśnie teraz jest na nie czas.
Chwila wytchnienia, wycofania, zwolnienia. Czas, kiedy tak naprawdę dzieją się najważniejsze rzeczy i najgłębsza praca. Zimowanie.
"To właśnie zimowanie. Jest to aktywna akceptacja smutku. Praktyka pozwalania sobie na odczuwanie go jako potrzeby. Jest to dowaga na spojrzenie na wszystko, co najgorsze w naszych doświadczeniach i zabranie się do leczenia ich najlepiej, jak potrafimy".
Gdy wszystko idzie nie tak, jak sobie wymyśliliśmy
Często trudne okresy w naszym życiu uważamy za zbędne. Chcemy się cieszyć, nie mieć problemów i zmartwień. Lubimy, gdy wszystko układa się po naszej myśli. Gdy wszystko toczy się według planu. Gdy mamy energię i siłę do działania. Gdy tylko coś jest nie tak, czujemy trudne emocje, od razu chcemy je zmienić na pozytywne. Szukamy sposobów na szybkie poprawienie sobie humoru, na odwrócenie uwagi od trudnych emocji, bólu, cierpienia, smutku.
Czy jednak bez tych chwil, docenilibyśmy te dobre? Gdyby wszystko było na jednym poziomie, jak odróżnilibyśmy, co nas cieszy, co daje radość, szczęście? Jak nauczylibyśmy się z tego cieszyć? Jak odczuwalibyśmy euforię, radość, nadzieję, wdzięczność czy zachwyt. Trudne emocje niosą ze sobą jakiś przekaz. To płynie z głębi i chce nas o czymś poinformować. Chce zwrócić na coś ważnego uwagę. Może coś trzeba zmienić? Może wpadliśmy w błędny schemat myślenia? Może mamy niepoprawne przekonania, które są z nami od wczesnych lat albo skopiowaliśmy je od innych a wcale nie są wspierające i prawdziwe?
Zimowanie. Czasami przychodzi stopniowo, powoli, innym razem spada na nas jak grom z jasnego nieba. Jednak jest nieuniknione. I choć marzymy, że życie to wieczne lato, to tych zim nie da się uniknąć. One są i będą z nami zawsze. Musimy je zaakceptować, łagodniej je potraktować, spróbować docenić to, w jaki sposób nas wzbogacają i co nam chcą przekazać.
Zimowanie. Czasami przychodzi stopniowo, powoli, innym razem spada na nas jak grom z jasnego nieba. Jednak jest nieuniknione. I choć marzymy, że życie to wieczne lato, to tych zim nie da się uniknąć.
Mi
Zimowanie Katherine May - zimy naszego życia
Książka "Zimowanie" trafiła do mnie w odpowiednim czasie. Zaczęłam ją czytać i przepadłam. To kojąca opowieść o tym, że w naszym życiu pojawiają i będą się pojawiać przysłowiowe zimy. Uczy nas tego, jak spokojnie reagować na trudności, jak je akceptować i godzić się z nimi, jednocześnie czerpiąc z nich mądrość.
Na przykładzie chłodnej pory roku autorka pokazuje, jak mierzymy się z życiowymi trudnościami, dlaczego pojawiają się w naszym życiu i jak je przejść, jak się sobą zaopiekować, żeby przygotować się na lato, czyli na dobre, spokojne chwile.
Zimowanie podpowiada, jak przejść przez zimę, żeby przygotowała nas na lato.
Po każdej burzy wychodzi słońce. Deszcz kiedyś ustanie. Burza minie. Chmury się rozejdą. Noc minie. Zima się skończy.
To takie banalne a tak bardzo odkrywcze. Często płaczemy z bezsilności, narzekamy na daną sytuację, "taplamy" się w smutku, pogłębiając go i zanurzając się bez końca. A czasem po prostu trzeba go zaakceptować, przeczekać, skorzystać z tego, co nam mówi i dać sobie czas. Bo to minie.
"Musimy się nauczyć wychodzić zimie na spotkanie. Nie od nas zależy, czy nadejdzie zima, ale możemy wybrać sposób, w jaki przezimujemy".
Jak przetrwać zimy naszego życia? Jak przetrwać trudne chwile?
W "Zimowaniu" znalazłam ukojenie. Danie sobie pozwolenia na odczuwanie trudnych emocji. Skorzystanie z wolniejszego czasu, który płynie w swoim tempie. Nauczenie się w nim funkcjonować.
I tak jak po lecie, czasami trudno nam się przestawić na chłodniejszą porę roku, na to, że czas jakby zwolnił, że wieczory są o wiele dłuższe, czasem nudne, ciągnące się w nieskończoność, tak i w życiu trudno nam podczas ciężkich chwil, gdzie pragniemy już lata. Jednak można nauczyć się polubić zimę, a przynajmniej w niej funkcjonować.
Pozwolić sobie na spowolnienie, na refleksję, mniej obowiązków i zadań, na odpoczynek, dłuższy sen, na rekonwalescencję i powolną odnowę. Na odpuszczenie.
Parafrazując autorkę, zima to pora na to, aby przejść do bardziej zrównoważonego trybu życia, by ponownie zdobyć kontrolę nad stworzonym przez nas chaosem.
W książce znalazłam mnóstwo wspaniałych cytatów, których chyba nie muszę interpretować, bo każdy doskonale je zrozumie. Chociażby ten o ucieczce od zimy, by ją odsunąć w czasie albo o tym, że już dawno odeszliśmy od tego, aby dać sobie czas na odpoczynek i rekonwalescencję, aby powrócić do zdrowia. Ciągle działamy, ciągle w biegu, pośpiechu.
"Daleko odeszliśmy od czasów, kiedy przerwę na rekonwalescencję uważaliśmy za normalną strategię pomagającą wrócić do zdrowia. (...). Działamy albo nas nie ma".
"Po co właściwie migrować na parę tygodni do cieplejszego kraju, by odsunąć zimę? To tylko opóźnianie nieuniknionego. Chcę zimować w zimnie, przyjąć zmiany, jakie przynosi, zaaklimatyzować się. "
Uwielbiam tę książkę za masę inspirujących, życiowych cytatów. Myśli, które można interpretować i które skłaniają do refleksji i mogą być początkiem wielu ciekawych i fascynujących rozmów. Myślę, że będę do niej wracać, a na pewno do kopalni zaznaczonych przeze mnie cytatów. To w nich można znaleźć odpowiedź i ukojenie.
Czy warto przeczytać książkę Zimowanie? Jak najbardziej! Czy to lektura dla każdego? Tak, ale być może nie każdy jest na tym samym etapie i nie w każdym momencie będzie dla nas odpowiednia. Kiedy czytać? Zimą, to oczywiste. Ale także w zimie naszego życia - podczas życiowych trudności, zmartwień, problemów, ciężkiego dla nas czasu. To książka, która daje nadzieję i uczy nas, jak zaakceptować trudności i łagodniej na nie spojrzeć oraz docenić to, w jaki sposób nas wzbogacają.
I na koniec, przyjemny, łagodny i ciepły cytat, który nie przytłacza swoją wymową, a jest lekki i mówi naprawdę wiele o tym, jak wygląda nasze życie i przeżywanie go w danych porach roku. Także tych porach naszego życia.
"Latem pragnę wielkich imponujących pomysłów i kiczowatych książek zmuszających do szybkiego przewracania stron, pochłanianych na leżaku lub na plażowym falochronie. Zimą chcę koncepcji, które mogę przeżuwać w kręgu światła lampy. (...) Zima to czas bibliotek, stłumionego szelestu przeglądanych książek, zapachu starych kartek i kurzu".
Jak radzicie sobie z życiowymi trudnościami i zimami? A może potrzebujecie czegoś, co da Wam nadzieję, że w tym zimach jest sens?
ZOBACZ TAKŻE:
